lunes, 24 de noviembre de 2008

Palabra pasaxeira.

Pois si ti queres, eu escribo,
a palabra do meu lamento
Cal magoa che ensino?
Levo dentro máis dun cento!

En cores do sufrimento
que non entenden este tempo
escribir eu quixera
palabras sen sentimento
liberarme deste inferno
nun tenro sentir sinxelo

miña palabra pasaxeira
hoxe bica os teus beizos
tentando a maneira
de ser teu propio sentimento
palabra que o vento leva
retumba o que dentro queda
cuspindo na aspereza
o intenso dor da miña pena
porque a palabra vai
pero a pena queda.

2 comentarios:

Unknown dijo...

Pois tes que votar fora a pena!!! Non che fai falta. Para que a queres?
Non penses... sigue adiante.

Boas noites. Moitos bicos. Moitas apertas. Ata mañá

CeRkadELmAr dijo...

No hace falta traducción.

muitas GRACIAS!


PD.
"Chove en Santiago
meu doce amor.
Camelia branca do ar
brila entebrecida ô sol.

Chove en Santiago
na noite escura.
Herbas de prata e de sono
cobren a valeira lúa.

Olla a choiva pol-a rúa,
laio de pedra e cristal.
Olla no vento esvaído
soma e cinza do teu mar.

Soma e cinza do teu mar
Santiago, lonxe do sol.
Ãgoa da mañán anterga
trema no meu corazón.

...de Federico García Lorca