Divagando tecla dedo dedo lapis

¿qué é isto que penso?
Tecla trais tecla, dispáranse os pensamentos, produto de sentimentos, pensar por pensar, sentir por sentir, escribir por escribir, sen xeito nin maneira, hoxe non quero escribir, nunca quero escribir nada, e tampouco quero ler, sen embargo un impulso non froito de min é o que me trae ata aquí. Ordeando palabras, desordeando pensamentos, lixeiros movementos, tecla, dedo, dedo, tecla, tecla, tecla…un “vai e ven” que remexe esta cabeza danzando nun espazo sen espazo, unha danza sen música, unha música sen notas, unhas notas sen instrumentos, uns instrumentos sen músicos…unhas palabras sen min, un min sen palabras …
Se me escondo trala túa mirada, ó fin desaparecerei…nun sorriso, nunha bagoa...
desaparecerei nisto que fuxe desta inquietude
desaparecerei nestas mans que ás veces tembran,
cando dedo dedo tecla
semellen unha unidade inseparable
enraizando no teclado
sorbendo sabia, devorando vida
secando a sabia, matando a morte
ollarei ó redor, no que vaguei, divaguei, no que sí ou no que non, buscarei o lapis do día aquel, aquel do que afastei, aquel que me tentou, o lapis da horta, agora serei eu a que vai por él, atopareino cunha única razón:

CRAVARMO NO CORAZÓN...

hoxe no quero escribir