palabras emburbulladas

como si esto non fose nada
nado, e nado... sumerxo e nada sae, quizais burbullas afastandome do meu pensamento, e saen... só saen, mais non son nada, nada máis que o que son, poidera ser tanto

Nunha folla de ameneiro
Setembro
novo nacemento
…quizais un outono,
outro ano e outro outono…
coma un segredo
ó carón do ceo…
van burbullas
xiros postais
ó ceo azul
á nube branca
ó sol que se vai
cartas en branco
mergullando a vida
na doce e branda
auga da montaña
Naceu o río
no seu sixilo
e un peixe pasaxeiro
nada nauga roubada…
xogando esperto
entre xemas de ameneiro
ondas dauga
vento nordés
…agochan bágoas

miña ialma, hoxe que te atopo en min, morrería feliz así.