Fumes

Xanelas abertas, que pecho ca mesma chave de aire que as abriu. Chave brillante de fíos suntuosos ante os meu ollos…
pecho os ollos, cérranse as xanelas…
pensamentos de fume discorren entre as madeiras, quedo na esquina mirando o seu pasar, e vexo onde eu son o comezo e tal vez remate… aínda que os vexo pasar polo sobrado adiante e xuraría que se van sen mirar atrás, sen saber sequera que eu fun o lume da súa creación, vanse tal vez hacía outro espazo onde eu non existo…
adeus fumes
adeus