Enchia a rúa de rebumbio, cando nunha aparición te presentaches, sorrichesme como se sempre me esperases, coma se sempre estiveses alí esperando verme chegar. Nosos ollos atravesaronse, dous descoñecidos recoñecidos no mesmo sentimento…
…foi a noite, desaparecin.
ABRIL - you´re an artist
Hace 2 semanas
3 comentarios:
Poida que non fose so a noite, poida que tamén tuvesen algo que ver as ilusións, ou as ganas de ver a eses ollos feiticeiros.
Ainda así deixache una impronta ben escrita, certamente enigmática, e moi ben relatada.
A tua mente, paxaxeira, semella ser moi amplia, e tratar de mantela en órden... da estes fermosos resultados.
Bicos.
Pasajera, que bueno desaparecer así...!!!
...foi a noite,desaparecin.
Me parece preciosa esta expresión.
Un besito.
Unos ojos desconocidos que se reconocen tienen la ventaja de poder ser inventados, serán todo lo que quien los vea quiera que sean. Lo que daría yo por hoy, justo hoy, desaparecer así.
Un saludo pasaxeira.
Publicar un comentario